#5 PANCEK, czyli rzecz o uczciwości małżeńskiej

– Lidziuuuu! [tak, to moje imię:-)]

Słyszę (mimo dużych słuchawek na uszach) dobiegające z łazienki wołanie. Jako że tylko kilka osób tak "pieszczotliwie" się do mnie zwraca i tylko z jedną z tych osób mieszkam, odpowiadam od razu:

– Co tam, Edi?

– Chodź na chwilkę.

Idę.

– No co tam?

– Umyj mi plecy – mówi i wciska mi w rękę gąbkę z kleksem zielonego żelu pod prysznic na środku.

Czekam.

– No dalej, śmiało, noł, plis.

– Czekam na magiczne słowo.

– No przecież powiedziałem „plis”.

– Chcę po polsku.

– Proszę – mówi automatycznie – ... Zresztą chyba nie muszę cię prosić, bo to wchodzi w zakres obowiązków małżeńskich.

– Nie ślubowałam ci mycia ci pleców, tylko miłość, wierność i uczciwość...

– No właśnie – uczciwość – jak ja ci myję plecy, to chyba będzie uczciwie, jak ty mi też umyjesz?

PS. Aż boję się zapytać o definicję fragmentu "oraz-że-cię-nie-opuszczę" :-)