Wiem, że przeczytałeś już dużo.
Wiem, że widziałeś już wiele blogów.
Wiem, że widziałeś już wiele blogów.
Wiem, że możesz myśleć, że już nic Cię nie zaskoczy, bo tematy się wyczerpały, a miejsca na tej planszy są już obsadzone graczami. Najlepszymi.
Otóż, nie.
Z gąszcza stron, setek artykułów, milionów napisanych zdań wyłaniam się ja. Panckowa. Samozwańcza nadzieja polskiej blogosfery, nierozpakowana czekoladka z napoczętej bombonierki, energia i humor.
Może trzeba mieć plan bardzo precyzyjny. Ja nie mam. Będzie ciekawie i bez napinania się. Chcę, żeby ten blog był jak aspiryna, która - jeśli wierzyć reklamom - usuwa nadmierny skurcz. Bo pisanie jest jak potrzeba, niby możesz się przez
jakiś czas powstrzymywać, ale jak już ją zaspokoisz to czujesz przyjemność.
I chcę w to wejść jak do gry albo tak jak się wchodzi do chłodnej wody w gorący dzień.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz